ສັກຢາສຳລັບແມ່ຍິງຖືພາ

“ວັກຊີນ” ຄືກັບການຊ່ວຍເຫຼືອ ເພື່ອສ້າງພູມຕ້ານທານເພື່ອປ້ອງກັນອັນຕະລາຍຂອງການຕິດເຊື້ອໃຫ້ແມ່ແລະລູກໃນທ້ອງມີຄວາມປອດໄພຈົນກວ່າຈະເກີດລູກ

ວັກຊີນທີ່ສຳຄັນທີ່ແມ່ມານຄວນສັກ

ວັກຊີນກັນພະຍາດບາດທະຍັກ (Tetanus) ເພື່ອໃຫ້ພູມຕ້ານທານແກ່ເດັກນ້ອຍ ແລະ ເປັນການດີສຳລັບແມ່ຖືພາໃນຜູ້ໃຫຍ່, ຄວນໄດ້ຮັບການສັກຢາທຸກໆ 10 ປີ, ແຕ່ໃນກໍລະນີຂອງແມ່ຖືພາບາງຄົນທີ່ອາດຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການສັກຢາເປັນເວລາດົນ. ແນະນຳໃຫ້ໄດ້ຮັບການສັກຢາປ້ອງກັນເພື່ອຊ່ວຍໃນການຮັກສາບາດແຜ. ເນື່ອງຈາກການເກີດລູກຈະມີບາດເກີດຂຶ້ນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນການເກີດຕາມທຳມະຊາດ ຫຼື ການຜ່າຕັດ, ວັກຊີນປ້ອງກັນບາດທະຍັກແມ່ນທ່ານ ໝໍ ຈະສີດໃຫ້ແມ່ທີ່ຖືພາ 2 ເຂັມ, ເຊິ່ງພູມຕ້ານທານຈະສົ່ງໄປເຖີງເດັກທີ່ຢູ່ໃນທ້ອງ. ໂດຍການສັກຄັ້ງ ທຳອິດໃນເດືອນ 1 ແລະ ເຂັມທີ 2 ໃນເດືອນ 6, ແຕ່ຖ້າໃນກໍລະນີສັກຄົບ 3 ຄັ້ງ, ພູມຕ້ານທານຈະຖືກປົກຄຸມຢູ່ໃນສ່ວນຂອງແມ່ຖືພາເຊັ່ນດຽວກັນ, ໂດຍເຂັມທີ 3 ຈະຖືກສັກຫຼັງຈາກເກີດລູກ.
ວັກຊີນປ້ອງກັນໂຣກຄໍຕີບ, ພະຍາດໄອໄກ່, ບາດທະຍັກ , ໂດຍສັກໄດ້ຕັ້ງແຕ່ອາຍຸການຖືພາ 27-36 ອາທິດ, ຊ່ວຍປົກປ້ອງຄູ້ມກັນແມ່ຖືພາ, ເພາະວ່າໃນໄຕມາດທີ 3 ພູມຕ້ານທານຂອງການຕິດເຊື້ອຈະຫຼຸດລົງ. ເຮັດໃຫ້ແມ່ຖືພາບໍ່ເຈັບປ່ວຍ ແລະ ຕິດເຊື້ອງ່າຍເຊິ່ງ, ຖ້າວ່າແມ່ຖືພາບໍ່ສະບາຍ ຫຼື ຕິດເຊື້ອ, ຈະມີໂອກາດຄອດກ່ອນກຳນົດໄດ້, ໂດຍວັກຊີນຊະນິດນີ້ເປັນວັກຊີນ 3 ຊະນິດທີ່ສັກພ້ອມກັນໃນ 1 ເຂັມ ອີກທັ້ງຍັງຊ່ວຍປ້ອງກັນໂຣກບາດທະຍັກໄດ້. ປ້ອງກັນການຕິດເຊື້ອໃນລະຫວ່າງການຖືພາ ແລະ ເກີດລູກ.
ວັກຊີນປ້ອງກັນໄຂ້ຫວັດໃຫ່ຍ ໄຂ້ຫວັດໃຫຍ່ແມ່ນພະຍາດທີ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ຄົນຖືພາກ່ວາຄົນປົກກະຕິ. ຫາກເປັນແລ້ວຈະເກີດອາການແຊກຊ້ອນຮ້າຍແຮງ.ໂດຍສ່ວນໃຫ່ຍການຮັບວັກຊີນຄວນໄດ້ຮັບການສັກໃນທຸກໆ 1 ປີ ໃນແມ່ຍິງຖືພາຈະໄດ້ຮັບວັກຊີນໃນໄຕມາດທີ 3 ຫຼັງ 28 ອາທິດ.

ວັກຊິນທີ່ຫ້າມສັກໃນລະຫວ່າງການຖືພາ

ວັກຊີນທີ່ບໍ່ຄວນສັກໃນເວລາຖືພາເຊັ່ນ: ວັກຊີນປ້ອງກັນໂຣກໝາກສຸກ,ໃສ, (Varicella) zoster ແລະ ວັກຊີນຄາງທູມ,ຫັດ ຫັດເຢີມັນ ( Measles, mumps, rubella ) ອາດຈະເຮັດໃຫ້ລູກໃນທ້ອງຕິດເຊື້ອແລະ ພິການໃນອະໄວຍະວະຕ່າງໆເຊັ່ນ: ຫູ, ຕາ, ຫົວໃຈ, ແຂນຂາ ແລະ ສະໝອງ. ສະນັ້ນ, ຖ້າວາງແຜນໃຫ້ມີລູກ, ຢາວັກຊີນນີ້ຄວນໄດ້ຮັບກ່ອນທີ່ຈະຖືພາ. ຖ້າທ່ານຕ້ອງການໄດ້ຮັບຢາວັກຊີນ ຫັດເຢີມັນ (Rubella vaccine), ຄວນແນະນຳໃຫ້ສັກກ່ອນຖືພາຫຼາຍກວ່າ 1 ເດືອນ ຫຼື ສັກຫຼັງຄອດທັນທີ 1 ເຂັມ ແລະ ສີດເຂັມທີ່ 2 ຫ່າງຈາກເຂັມທຳອິດໜຶ່ງເດືອນເປັນຕົ້ນ

ແຫຼ່ງທີ່ມາ: https://mnh.gov.la/gweb/backend/web/index.php?r=site/detail&id=572